Πόσο εύκολα αλλάζουν οι συνθήκες από τη μία στιγμή στην άλλη. Πόσο εύθραυστος είναι πλασμένος ο κόσμος μας. Μπορεί να μην το νιώθεις, αλλά όταν έρθει η δική σου στιγμή συμπαρασύρεσαι απ' το ρέμα και πλέον επιστροφή δεν υπάρχει. Ένας άνθρωπος το βίωσε εχθές. Ήταν η στιγμή του. Εκείνη τη στιγμή μαύρισαν όλα. Για τον ποδοσφαιριστή, τον γιατρό του αγώνα, τον αθλητισμό, τη δημοσιογραφία, αλλά και για τον ποδοσφαιριστή-γιατρό-προπονητή-δημοσιογράφο του πληκτρολογίου. Πιο πολύ, όμως, για έναν εξαιρετικό επιστήμονα και ξεχωριστό άνθρωπο, με εμπειρία όσο λίγοι συνάδελφοί του παγκοσμίως πάνω στην αθλητική τραυματιολογία, ο οποίος μετατράπηκε χθες σε σάκο του μποξ, γιατί? Διότι ξέχασε να ειδικευτεί ΚΑΙ στην ΩΡΛ, δεν κατείχε (όπως και κανένας γιατρός, σε κανένα γήπεδο παγκοσμίως) τα εργαλεία και τα μέσα για μία πλήρη ΩΡΛ εξέταση και το πιο αστείο από όλα, επειδή είχε φωτογραφηθεί στο παρελθόν με αθλητές και παράγοντες από όλα τα μήκη κύματος της χώρας. Το τι ακούστηκε-γράφτηκε εχθές για αυτό